Jeden z najstarszych kościołów zachowanych na Dolnym Śląsku - wzmiankowany w 1233 r., wzniesiony został w 2. poł. XIII w. W latach 1378-1388 budowniczy Szymon wzniósł nowe prezbiterium nakryte sklepieniem przez mistrza Klausa Parlera. W 1623 r. uległ zniszczeniu dach i sklepienia kościoła, które odrestaurowano w 1645 r. W 1670 r. nastąpiła gruntowna przebudowa kościoła, zaś część zachodnia dostawiona została ok. 1830 r. Obecnie jest to budowla orientowana, murowana z cegły, założona na planie prostokąta, z wydzielonym prezbiterium zakończonym poligonalnie. Trzyprzęsłowe prezbiterium nakrywa sklepienie sieciowe, a trzynawowy sześcioprzęsłowy korpus o układzie bazylikowym posiada w nawie głównej sklepienie kolebkowe, w bocznych zaś krzyżowe. Jego zewnętrzne mury stanowią pozostałość budowli późnoromańskiej z przełomu XII i XIII w. Była to trójnawowa bazylika ceglana, zamknięta od wschodu trzema absydami, nakryta drewnianym stropem.W ołtarzu głównym (ok. 1718) obraz J.W. Neunhertza "Ostatnia Wieczerza". Rzeźby św. Andrzeja i św. Jadwigi. Barokowe ołtarze boczne Świętej Rodziny i św. Anny, ambona z 1677, klasycystyczna chrzcielnica z 1845, dwie gotyckie rzeźby Madonny z Dzieciątkiem z XIV i XV w. oraz św. Jadwigi z XV w. Gotyckie renesansowe detale kamieniarki (portal z 1579). Obok kościoła gotycka dzwonnica z poł.XIV w., pierwotnie wieża bramy miejskiej. Obok dzwonnicy barokowa figura św. Jana Nepomucena (1728)
dariuszfaranciszek